به نقل از «عصر ایران»

تشخیص احتمال ارتکاب جرم از روی ضربان قلب تایید شد

تاریخ انتشار: ۱۵ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۵۲۵۵۷

 مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، ارتباط عجیبی را بین میزان ارتکاب جرم و جراحات غیرعمد در مردان و ضربان قلب پایین در حالت استراحت نشان داد.

به نقل از اس‌ای، اکنون مطالعه مشابهی بر روی زنان نیز همین ارتباط را نشان داده است که به ما یادآوری می‌کند خطرپذیری محدود به هیچ جنسیتی نیست.

به گزارش ایسنا، پژوهشگران در ایالات متحده، سوئد و فنلاند سوابق جنایی ۱۲ هزار و ۴۹۹ زن را که تا ۴۰ سال سن داشتند، دنبال کردند و دریافتند افرادی که ضربان قلب پایینی در حالت استراحت دارند، اندکی بیشتر احتمال دارد که جرم غیرخشونت آمیز مرتکب شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

توجه به این نکته مهم است که این بدان معنا نیست که زنان با ضربان قلب پایین حتما یا به احتمال فراوان مجرم خواهند شد.

پژوهشگران همچنین متوجه شدند که این زنان بیشتر آسیب‌های غیرعمدی را تجربه می‌کنند.

گفته می‌شود که فعالیت کمتر در سیستم عصبی خودمختار که عملکردهای خودکار بدن مانند ضربان قلب را تنظیم می‌کند، ممکن است افراد را بیشتر به دنبال هیجان و خطرپذیری هدایت کند.

دستگاه عصبی خودمختار(Autonomic Nervous System) که قبلاً به آن دستگاه عصبی نباتی می‌گفتند، بخشی از دستگاه اعصاب پیرامونی است که ماهیچگان و غدد را تأمین می‌کند و بر روی عملکرد اعضای داخلی اثرگذار است.

دستگاه اعصاب خودمختار، سامانه کنترلی است که عمدتاً به صورت غیرارادی عمل می‌کند و اعمال بدن را چون میزان تپش قلب، گوارش، سرعت تنفس، مردمک چشم، ادرار و برانگیختگی جنسی تنظیم می‌کند.

سوفی اسکارسون جرم‌شناس از دانشگاه اوربرو(Orebro) در سوئد و همکارانش در مقاله منتشر شده خود آورده‌اند: کاهش برانگیختگی دستگاه عصبی خودمختار یک همبستگی شناخته شده بین جرم جنایی و سایر رفتارهای مخاطره آمیز در مردان است، اما مطالعات کمی این ارتباط را در زنان بررسی کرده است. اکنون یافته‌های گزارش شده پیامدهای بالقوه‌ای برای پیش‌بینی جرائم در زنان در آینده دارد.

پیشگیری از جرم اغلب شامل بررسی عوامل اجتماعی همراه با شخصیت افراد و به ندرت در نظر گرفتن عوامل بیولوژیکی مانند عملکرد سیستم عصبی ماست. اما اسکارسون و همکارانش می‌خواستند ببینند آیا ارتباطی بین ضربان قلب زنان و رفتار مجرمانه آنها نیز وجود دارد یا خیر.

پژوهشگران ۱۲ هزار و ۴۹۹ زن سوئدی را که در سن ۱۸ سالگی به ارتش پیوسته بودند، دنبال کردند و در معاینه فیزیکی ضربان قلب و فشار خون آنها ثبت شد. سپس هرگونه محکومیت جنایی یا صدمات غیرعمدی این زنان تا ۴۰ سالگی پیگیری شد.

پژوهشگران دریافتند که زنانی که کمترین ضربان قلب را در حالت استراحت دارند(کمتر از ۶۹ تپش در دقیقه) در مقایسه با کسانی که ضربان قلب بالای ۸۳ تپش در دقیقه دارند، ۳۵ درصد بیشتر احتمال دارد که به ارتکاب جرم محکوم شوند.

همچنین ارتباط معنی‌داری بین ضربان قلب کمتر از ۶۹ و محکومیت بیشتر در جرایم غیرخشونت‌آمیز در مقایسه با افراد با ضربان قلب بالای ۸۳ وجود داشت. گفتنی است که این پیوند زمانی که فقط جرایم خشونت آمیز در نظر گرفته می‌شد، دیده نمی‌شد.

تجزیه و تحلیل فشار خون سیستولیک(SBP) و محکومیت‌های جنایی نشان داد افرادی که کمترین SBP(۱۱۳ میلی‌متر جیوه یا کمتر) را داشتند، در مقایسه با افرادی که دارای بالاترین SBP(۱۳۴ میلی‌متر جیوه یا بالاتر) بودند، ۲۶ درصد افزایش خطر هر جنایتی داشتند. در سایر محدوده‌های بین این دو عدد، ارتباط معنی‌داری بین SBP بالاتر یا پایین‌تر و جرم وجود نداشت.

داشتن ضربان قلب پایین‌تر نیز با خطر بالاتر درمان یا مرگ در نتیجه «آسیب‌های غیرعمدی» مرتبط بود که مواردی مانند آسیب به خود یا تصادفات وسیله نقلیه را حذف می‌کرد.

پژوهشگران می‌گویند: یافته‌های ما مبنی بر اینکه ضربان قلب پایین‌تر در حالت استراحت با افزایش خطر آسیب‌های غیرعمد در میان سربازان وظیفه زن مرتبط است، با توجه به شواهد قبلی مبنی بر اینکه ضربان قلب پایین‌تر در حالت استراحت نیز با تمایل به انجام ورزش‌های شدید مانند چتربازی و کارهای پرخطر مانند خنثی کردن بمب مرتبط است، قابل توجه است.

به گفته پژوهشگران، ما باید هنگام تفسیر این یافته‌ها احتیاط کنیم، زیرا داوطلبان نظامی زن ممکن است به طور دقیق رفتار جمعیت عمومی را نشان ندهند.

در تحلیلی جداگانه، اسکارسون و همکارانش میزان جرایم و صدمات غیرعمد در سربازان وظیفه را با نمونه‌ای متشکل از یک میلیون و ۷۱۴ هزار و ۱۵۲ زن غیر سرباز (کسانی که داوطلب خدمت سربازی نبودند) مقایسه کردند.

زنان سرباز در معرض خطر تصادفات بودند، در حالی که در مقابل، میزان جرم و جنایت کمتری نسبت به گروه غیر سرباز داشتند.

پژوهشگران می‌گویند، اگر مطالعات بیشتر و گسترده‌تر، این یافته‌ها را تأیید کنند، می‌توانند به ما در درک عوامل بیولوژیکی مؤثر بر افرادی که مرتکب جرم می‌شوند، کمک کند تا بتوانیم تاکتیک‌های بهتری برای برآورده کردن نیازهای آنها ایجاد کنیم و شاید آنها را از توسل به رفتارهای ضداجتماعی منصرف کنیم.

آنها می‌گویند: در حالی که این نتایج مستلزم تکرار هستند، یافته‌ها نشان می‌دهند که کاهش برانگیختگی دستگاه عصبی خودمختار، همانطور که توسط ضربان قلب کمتر در حالت استراحت نمایان می‌شود، ممکن است پتانسیل این را داشته باشد که به عنوان یک پیش‌بینی کننده جرم جنایی، نه تنها در مردان، بلکه در زنان نیز عمل کند.

این پژوهش در مجله PLOS ONE منتشر شده است.

کانال عصر ایران در تلگرام

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: ارتکاب جرم ضربان قلب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۵۲۵۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای نابودی ویروس‌ها پنجره را باز کنید!

پژوهشگران می‌گویند سطوح بالاتر کربن دی اکسید(CO2) به این معنی است که ویروس‌ها طول عمر بیشتری خواهند داشت و افراد بیشتری را آلوده می‌کنند، بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه موثر برای کم کردن ویروس‌های معلق در هوا باشد.

به گزارش ایسنا، کربن دی اکسید یک عمل کلیدی برای بیشتر زنده ماندن ویروس‌های معلق در هوا و در نتیجه احتمال انتشار بیشتر آنهاست. بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه علمی برای جلوگیری از انتشار ویروس‌های تنفسی نسبت به آنچه که در ابتدا پیش‌بینی شده بود، باشد.

به نقل از ان‌ای، با ظهور کووید-19، جهان یاد گرفت که بودن در فضای نزدیک با فرد یا افراد دیگر چگونه می‌تواند خطر ابتلا به این ویروس را افزایش دهد.

اکنون تحقیقات جدید به رهبری پژوهشگران دانشگاه بریستول در بریتانیا یک پاسخی به این پرسش داده است که چگونه و چرا ویروس‌های تنفسی موجود در هوا برای مدت طولانی‌تری در فضاهای بسته باقی می‌مانند. آنها می‌گویند پای کربن دی اکسید در میان است.

آلن هادرل، سرپرست و نویسنده ارشد این مطالعه و محقق ارشد علوم هواپخش در دانشکده شیمی دانشگاه بریستول می‌گوید: ما می‌دانستیم که ویروس عامل کووید-19 موسوم به SARS-CoV-2 مانند سایر ویروس‌ها،  از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم، پخش می‌شود، اما این مطالعه نشان‌دهنده پیشرفت بزرگی در درک ما از این است که دقیقاً چگونه و چرا این اتفاق می‌افتد و مهم‌تر اینکه چه کاری می‌توان برای متوقف کردن آن انجام داد.

کربن دی اکسید(CO2) یک شاخص خوب برای سنجش تهویه در یک فضای داخلی است. تعداد افراد در یک اتاق بر غلظت CO2 تأثیر می‌گذارد و از آنجایی که هم کربن دی اکسید و هم ویروس‌های تنفسی دیگر در هوای بازدمی وجود دارند، منطقی است که از غلظت CO2 به عنوان شاخصی برای خطر انتقال ویروس استفاده شود.

در اینجا ما باید کمی عمیق‌تر به بررسی تنفس بپردازیم. PH بالای (قلیایی) بازدم ناشی از ترشحات تنفسی است که از آن منشاء می‌گیرد. به عنوان مثال، بزاق و مایع ریه حاوی سطوح بالایی از بی‌کربنات قلیایی هستند. pH قطرات خارج شده در تنفس با تبخیر بی‌کربنات به گاز CO2 تغییر می‌کند، اما تحت تأثیر عواملی مانند رطوبت نسبی، اندازه قطرات و غلظت CO2 در محیط قرار می‌گیرد.

از آنجایی که تصور می‌شود PH محرک عفونت‌پذیری ویروس‌های معلق در هوا باشد، پژوهشگران بررسی می‌کنند که آیا غلظت CO2 محیط بر پایداری ویروس‌های موجود در هوا (هوا پایداری) و خطر انتقال آنها تأثیر می‌گذارد یا خیر.

در شرایط همه‌گیری کووید-19 از مانیتورهای سنجش CO2 برای تخمین تهویه ساختمان استفاده شد. هوای معمولی خارج از منزل حاوی حدود 400 قسمت در میلیون(ppm) کربن دی اکسید است. در فضاهای داخلی معمولی و دارای تهویه مناسب، غلظت بین 400 تا 1000 ppm است. در فضاهای دارای تهویه ضعیف، غلظت CO2 می‌تواند از 2000 ppm بیشتر شود و در محیط‌های شلوغ‌تر از 5000 ppm بالاتر رود.

پژوهشگران با تغییر غلظت CO2 در هوا بین 400 ppm و 6500 ppm، ارتباط بین غلظت CO2 و مدت زمانی که ویروس‌های موجود در هوا عفونی می‌مانند را تأیید کردند.

در مقایسه با CO2 معمولی جو که حدود 500 ppm است، افزایش متوسط در CO2 از 400 ppm به 800 ppm در محدوده یک اتاق با تهویه خوب منجر به افزایش قابل توجهی در هواپایداری ویروس برای همه سویه‌های ویروس SARS-CoV-2 از جمله دلتا، بتا و اومیکرون پس از دو دقیقه شد. ضمن اینکه تفاوتی در میزان عفونت و سرایت‌پذیری بین 800 و 6500 ppm مشاهده نشد.

افزایش غلظت CO2 عمیقاً بر سرایت‌پذیری SARS-CoV-2 در طول زمان تأثیر گذاشت. در مقایسه با هوای معمولی، زمانی که غلظت کربن دی اکسید 3000 ppm بود (مشابه غلظت یک اتاق شلوغ) ویروس‌ها پس از 40 دقیقه تقریباً 10 برابر بیشتر عفونی باقی ماندند.

هادرل می‌گوید: این رابطه روشن می‌کند که چرا رویدادهای اَبَرپخش‌کننده ممکن است تحت شرایط خاصی رخ دهند. PH بالای قطرات بازدمی حاوی ویروس SARS-CoV-2 احتمالاً عامل اصلی عفونت است. CO2 هنگامی که با قطرات برهمکنش می‌کند مانند یک اسید عمل می‌کند. این باعث می‌شود که pH قطرات کمتر قلیایی شود و در نتیجه ویروس درون آنها با سرعت کمتری غیرفعال شود.

خوشبختانه توصیه پژوهشگران برای کاهش عفونت ویروسی یک توصیه ساده است.

هادرل می‌گوید: به همین دلیل است که باز کردن یک پنجره یک استراتژی کاهش موثر است، زیرا هم از نظر فیزیکی ویروس را از اتاق خارج می‌کند و هم باعث می‌شود قطرات هواپخش برای ویروس سمی‌تر شوند.

با توجه به تمرکز جهانی بر کاهش CO2 جو که دانشمندان اقلیم پیش‌بینی می‌کنند در دهه‌های آینده به بیش از 550 ppm افزایش یابد، پژوهشگران می‌گویند یافته‌های آنها پیامدهای گسترده‌تری دارد.

هادرل می‌گوید: بنابراین، این یافته‌ها پیامدهای گسترده‌تری نه تنها در درک ما از انتقال ویروس‌های تنفسی، بلکه اینکه چگونه تغییرات در محیط ما ممکن است احتمال همه‌گیری‌های آینده را تشدید کند، دارد.

وی افزود: داده‌های مطالعه ما نشان می‌دهد که افزایش سطح CO2 در جو می‌تواند با افزایش قابلیت انتقال سایر ویروس‌های تنفسی از طریق افزایش مدت زمانی که آنها در هوا عفونی می‌مانند، همزمان باشد.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

انتهای پیام